روز بیست و هشتم: مستحبّات



«اللهمّ وفّر حظّی فیهِ من النّوافِلِ و اکْرِمْنی فیهِ بإحْضارِ المَسائِلِ و قَرّبِ فیهِ وسیلتی
الیکَ من بینِ الوسائل یا من لا یَشْغَلُهُ الحاحُ المُلِحّین»








در دعای روز بیست و هشتم، وفور بهره از نوافل را از خداوند مسئلت می‌کنیم.
نوافل جمع نافله به معنای غنیمت و زیادت است؛

لذا به نمازهای مستحبینافله می‌گویند چون اضافه بر نمازهای واجب است.

در قرآن کریم نیز خداوند متعال تهجد و نماز شب را تنها بر رسول خدا

واجب کردهکه تکلیفی بیش از تکلیف دیگران است و آن را نافله نامیده است.

اسلام در برنامه عملی خود که به منظور رشد بندگان خدا طراحی کرده و با

بینشی فراتر ازدنیا، هم مصلحت دنیوی و هم مصلحت اخروی را در نظر گرفته، علاوه

بر واجبات که انجام آن‌ها موجب قرب خداوند و ترک آن‌ها مستوجب عذاب است،

عبادات مستحبی را نیز قرار داده که انجام آن‌ها با پاداشی بزرگ همراه است

و ترک آن‌ها مؤاخذه و عقاب ندارد.

بنابر این تشریع نوافل لطفی است از جانب پروردگار که هر چقدر بندگان

شیفته ثواباخروی و طالب مقامات معنوی باشند، راه را بر آنان گشوده است.

قرآن کریم و اهل بیتع فضیلت‌ها و آثار دنیوی و اخروی بسیاری برای نوافل به ویژه

نماز شبذکر کرده اند؛ از جمله این که قرآن کریم در ادامه آیه 79 سوره اسراء، مقام

محمود را که مقامی عظیماست، در اثر نماز و تهجد شبانه به رسول گرامیش وعده

کرده و فرموده است:

«عَسى‏ أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً».

قبولی دعا و برآورده شدن حاجات توسط خداوند، قطعا موجب اکرام بنده

مؤمن است؛لذا در بخش دوم از دعای شریف، اکرام خداوندی را از راه برآوردن

خواسته طلب می‌کنیم ودر این روز یکی از خواسته‌های مهم ما توفیق انجام نوافل است

 پس اگر خداوند متعال به ما توفیقانجام نوافل را بیش از پیش عنایت فرماید، در

واقع منت و اکرامی است از سوی او.

آیه های انتظار